Op zo'n beetje het noordelijkste punt van Nederland, daar waar stilte en ruimte elkaar omarmen, ligt Nieuw Juliana. Dit eigentijdse klooster biedt meer dan alleen rust — het is een plek waar tijd even geen grip heeft. Hier verbind je je met de natuur én met jezelf, in een omgeving die je uitnodigt om het tempo te vertragen en opnieuw adem te halen. Nieuw Juliana vraagt niet om rituelen, noch om een vast geloof. Hier is bezinning wat jij ervan maakt: een blotevoetenwandeling door de duinen, eindelijk rust voor een boek, of op je eigen manier 'bidden' — met de horizon als je enige getuige.
LEES MEER LEES MEER
In Nieuw Juliana halen grote ramen het zachte, zilte licht van de zee naar binnen, terwijl authentieke materialen de warmte van ambacht uitstralen. Geen overdaad, maar eenvoud voert de boventoon. Sommige ruimtes verwijzen naar het verleden met verweerd hout en ingetogen details, andere zijn juist modern, met heldere lijnen en minimalistische accenten.
In de stilteruimtes nodigen zitplaatsen uit tot meditatie of reflectie. Hier draait alles om vertragen en bewust ervaren. Elk detail is ontworpen om het tempo van de buitenwereld los te laten en een innerlijke rust te vinden.
Nieuw Juliana verwelkomt je in je eigen tempo — of je nu een weekendje wilt ontsnappen aan de drukte of langer blijft om écht tot rust te komen. Je kiest zelf hoe je je verblijf invult: meditatie en stiltewandelingen, gezamenlijke rituelen zoals ochtendreflecties, of gewoon de stilte omarmen.
De gezamenlijke maaltijden zijn een centraal moment van de dag. Gezonde, vers bereide gerechten brengen niet alleen voeding, maar ook verbinding. En als je liever alleen bent, biedt Nieuw Juliana ook daar ruimte voor.
In dit eigentijdse klooster vind je vrijheid in eenvoud en betekenis in verbinding.
Lang voordat Nieuw Juliana op Rottumeroord haar deuren opende, stond het benedictijnse klooster Juliana in het Groningse dorp Rottum. Gewijd aan de martelares Juliana van Nicomedië, bood het klooster vanaf 1200 onderdak aan monniken die zich in alle rust wijdden aan gebed. Ze leefden volgens het ritme van de dag en lieten zich leiden door de seizoenen.
De tijd heeft het klooster ingehaald, maar de geest ervan leeft voort. Op een nieuwe plek, maar nog steeds stil en verweven met een landschap dat altijd weer tot bezinning uitnodigt.
Heb je een goed idee? Zin om met ons mee te denken?